Yılbaşı yaklaşınca ev ahalisini bir telaş alıyor. Kapalı odalarda, gizli telefonlarda görüşmeler. Kaş göz işaretleri. Küçük, görünür görünmez notlar. Fısıldaşmalar ve organize hareketler hız alıyor bizim evde. Bütün bu heyecanın nedeni, yaklaşan yılbaşı ve hediye alma telaşından başka bir şey değil. Birbirine isteklerini üstü kapalı, aracı vasıtası ile istemeye istemeye aktaran anne ve ablalar, alınmasını istediği yılbaşı hediyesini bir hak talebi gibi, adeta dikte eden çocuklar ve her yıl gömlek ile kandırılan babalar. Babalar ketum tavırlarını hiç bir yılbaşı ve hediyesi için kenara bırakmaz çünkü. Onların tek ihtiyaçları ailesini mutlu görmektir ( duygulandım galiba 🙂 ) . On üç yaşında kıza yeni cep telefonu, altı yaşındaki oğlana paten, ablalarına saat, annelerine de masaj koltuğu derken bu yılbaşı da geldi. Bu seneki gömleğim boyuna bordo çizgili beyaz. Ailemi çok seviyorum.
Kutuların içinden ne çıkar bilinmez
