En güzeli, yani akla en yatkın olanı, paketin içinden çıkan onlarca, yüzlerce parçayı birleştirerek ortaya, bir den fazla şekle girebilen, bir den fazla şekil alabilen bir robot çıkarmak. İşin eğlencesi, eğlenceli yanı, robot yada araba yaparken hep aynı parçaları, farklı biçimlerde kullanıyor olmamız. Mesela ben oğlum ile, en çok lego oynarım. Kısaca parçaları birbirine takma, Bu parçalar ile ev, araba, yada herhangi bir şey inşa etme oyunudur aslında oynadığımız. Benim gibi diğer anne ve babaları da çocuk ile buluşturabiliyor ise, çok faydalıdır da.Aslına bu tip oyuncakları ikiye ayırabiliriz. Birincisi sürekli sökülüp takılarak şekil, biçim değiştirilebilenler. İkincisi ise bir kere yapıp, kaldırıp bir kenarda sergilediğiniz, çok parçalı legolar. Bir keresinde oğluma, bir market alışverişi sırasında rastladığımız ve almamız için çok ısrar ettiği yüksek adet parçası olan bir lego almıştık. Fakat eve gelip paketi açınca gördük ki bu, bir çocuğun tek başına yapabileceği, birleştirebileceği bir oyuncak değil. Oldukça uzun bir uğraştan sonra uzay gemisi şeklini başarı ile tamamladığımda, onun artık parçalarına ayrılamaması, bir oyuncaktan çok, bir kere yapılarak, sonrasında sadece sergilenen bir puzzle gibi düşünülmesi gerektiğini anladım. Yani lego oyuncakları puzzle ve oyuncak olarak iki çeşide ayrılıyor.
