Deneye deneye, uzun yıllar boyunca kullanılmış ve hiç eskimemiş yılbaşı ışıklarından bir kaçını çalıştırmayı başarabilirim diye umuyordum ama, hiç de beklediğim gibi olmadı doğrusu. Çok eskimiş ve yıpranmış yılbaşı ışıkları arasından istediğim gibi çalışan bir tanesini bulmak maalesef mümkün olamadı. Hayat felsefesi olarak, hatta prensip bile bile denebilir, her zaman kendimi en kötüsüne hazırlamaya çalıştığım için bu durum canımı pek de sıkmadı ama yine de, pazar sabahı erken kalkıp Tahtakale ye giderek yeni bir yılbaşı ağacı ışığı alacak olmak içimden bir tüh dememe sebep olmadı da değil. Tabii insanın aklına, o panik ve yorgunluk hali ile, onlarca kablo ile uğraşmış olmanın verdiği bıkkınlık ile belki de, başka alternatifler gelemeyiveriyor maalesef. Komşuna sorsana. Dimi? Bak bakalım komşuna var mı? Olmadı yakındaki arkadaşlarını bir ara değil mi? Ondan sonra, bütün bu yerlerin hiçbirinde bulamaz isen belki o zaman Tahtakale ye giderek bir yılbaşı ışığı almaya karar verebilirsin. Neyse. Allah’tan Oturup bir yorgunluk kahvesi içip, iki üç de lokum atınca kafam yerine geldi de, yakında bir arkadaşımdan, kullanmadığı bir yılbaşı ağacı ışığı alarak, oğlumun ödevi için gerekli olan kordon ışık işini halletmiş oldum.
Nesnesi aşktır kişinin
