Her insanın geçtiği yol
Daha dün annemizin kollarında yaşarken diye başladığımız şarkılar gibi başladı her şey. Ne zaman nasıl büyüdüğümüzü anlamadı anne ve babalarımız. Yıllar bizim için çok yavaş geçerken, onlar için çok hızlı geçmeye başlamıştı bile. Bizim hayattaki ilk günlerimizde, daha o anne ve baba şefkatine, korumasına ihtiyaç duyduğumuz ilk zamanlarımızda bile bizlerin her şeyi tam, eksiksiz olsun diye, hiç bir şeyimiz eksik kalmasın diye çabalar durur ebeveynlerimiz. Hayatımızın kırkıncı gününde, bizim için özenerek yaptırdıkları bebek magnet çerçeveleri ile, hem kendileri için, hemde çevrelerindeki yakınları ve akrabaları için hatıralar oluştururlar. Bu minik, buzdolabına yapışabilen resim çerçevelerinin içerisine en güzel resimlerimizi koyarak, hatıramızı ölümsüzleştirmeye, bize duydukları o tarif edilemez büyüklükteki sevgiyi, bizim için bir şeyler yaparak dile getirmeye çalışırlar. Bebek resim çerçevelerine bile sevgi katar anneler ile babalar. En güzeli olsun diye, gönüllerinden geçen kadar güzel olsun diye çaba gösterir, bizimle ilgili her işte özveri ve gayret ile çalışırlar. Anne ve babalık böyledir çünkü.
What do you think?