Her yaşın kendine göre güzelliği olduğunu, daha doğrusu çocukluğun, bebekliğin, bebeklik döneminin kendine göre güzellikleri olduğunu insan tek başına anlayamıyor. Bebeklik çabalarınızda kendi durumumuzu tahlil edemiyor, yaşadıklarınızı kullanmak için kayıt edemiyorsunuz çünkü. Ve fakat yıllar sonra kendi çocuğunuz olduğunda, yani sizin kucağınızda bir bebek büyüdüğünde, aslında bebeklik döneminin öğrenme ve bilgiyi değerlendirme açısından hayatın en önemli dönemi olduğunu anlıyorsunuz. Hayatın en önemli öğrenme evresinde bütünü ile anne ve babanızın, ebeveynlerinizin ellerine kalmış durumdasınız. Kararlar veremez, mesafe alamazsınız. Babanız size ve eğitiminize ne derece önem veriyor ise, o oranda ilerler, yol alırsınız. Annenizin sizin için aldığı eğitici oyuncaklardaki seçiciliği ve hassasiyeti kadar iyi hazırlanır ve adapte olursunuz hayata örneğin. Çok sonra hayatın dört ya da beşinci yılından itibaren isteklerinizi ve tercihlerinizi dile getirmeye başladığınızda dahi kararlarınızı sizin yerine veren anne ve babanızın yönlendirmeleri ile en doğruyu, en iyiyi bulmaya çalışırsınız.
What do you think?